In de knel....

De handelwijze die bekend staat als de toeslagenaffaire vertoont grote gelijkenis met het schandaal van de bijstand (in wording). Kwesties die laten zien dat het huidige beleid inzake werk en inkomen niet meer past bij de tijdgeest. Omdat burgers die hulp nodig hebben daarin dusdanig streng worden gecontroleerd alvorens zij toegang krijgen en om fraude te bestrijden, dat het ten koste gaat van hun recht op zelfbeschikking.

Beleid dat anderszins zowel tot gevolg heeft dat een steeds groter deel van het beschikbare budget wordt uitgegeven aan het organiseren van die hulp als dat vijf euro lenen van de buurvrouw zonder dat te melden, leidt tot het stempel van fraudeur. Kortom: beleid waarin de menselijk maat zoek is. Hetgeen in de praktijk eveneens als bijkomend effect heeft dat mensen mentaal klem worden gezet. Omdat zij aan de ene kant afhankelijk worden (gemaakt) op een manier waarin hen alle (zelf)respect wordt ontnomen, terwijl aan de andere kant van hen wordt verlangt dat zij in zichzelf blijven geloven, bezig blijven met het zoeken naar werk en zich voor elke sollicitatie presenteren als de ultieme kandidaat om zo hun eigen situatie te verbeteren.

Daarbij lijkt het er op dat het in Den Haag ontbreekt aan de bereidheid te kijken naar de onderliggende problematiek. Namelijk, dat het tegengaan van armoede een update van het systeem vereist. Het feit dat men überhaupt een uitkering en/of toeslag nodig heeft, betekent immers niets anders dan dat mensen om wat voor reden dan ook niet deelnemen, arbeid voor veel werkenden te weinig oplevert om rond te komen én het scheppen van werkgelegenheid amper nog rendabel is.

Daarom is het nodig samen te werken in een nieuwe orde. Een werkwijze die inzet op zelfredzaamheid én burgers daarbij helpt door de juiste randvoorwaarden te bieden. Zoals hen zélf de regie geven om in een beschermde omgeving (met bodemprijzen, sociale zekerheid en steeds weer nieuwe kansen) te leren ondernemen. Want slechts door mogelijkheden te zien, zijn/haar kennis en vaardigheden te oefenen en de effecten daarvan te voelen, zijn mensen in staat zich te ontwikkelen c.q. hun eigen omstandigheden te verbeteren. Een aanpak die er bovendien toe leidt dat deze aspirant-ondernemers op termijn hun (eigen) werkgelegenheid scheppen, de opbrengst van arbeid weer terecht komt bij degene die het werk uitvoeren én terugvloeit in de samenleving.